W PSOE szerzy się zniechęcenie, gdyż Sánchez ugruntowuje swoją pozycję jako „zombie”.

Do stałych krytyków Sanchismo, takich jak Page, Lambán i González, dołączają nowe głosy socjalistyczne, wyrażające swój „wstyd i oburzenie” oraz wzywające do „zdecydowanego zerwania” i zmiany kierunku w obliczu „niemożliwej do utrzymania” sytuacji.

Obawy o dryf i rozkład PSOE Pedro Sáncheza trwają od dawna i narastają w miarę mnożenia się skandali i przypadków korupcji dotykających partię, rodzinę prezydenta, a nawet kluczowe instytucje, takie jak Biuro Prokuratora Generalnego. Ale prawdziwym politycznym ciosem, który wydaje się otworzyć oczy wielu zwolennikom Sáncheza, był druzgocący raport UCO ( Centralnego Uniwersytetu Katalonii) opisujący domniemaną organizację przestępczą w kierownictwie PSOE, w której były numer trzy partii, Santos Cerdán , ma być jednym z głównych ogniw, wraz z oskarżonymi Koldo Garcíą i José Luisem Ábalosem.

Zaangażowanie Cerdána, do przedwczoraj człowieka cieszącego się największym zaufaniem Sáncheza, wywołało tsunami w PSOE i w polityce krajowej, powodując ogromny uszczerbek w morale szeregów socjalistycznych , w tym wielu z tych, którzy bronili swojego przywódcy z całych sił i którzy dziś, w najlepszym razie, czują się rozczarowani człowiekiem, który doszedł do władzy w 2018 r., wymachując flagą walki z korupcją.

Chociaż wewnętrzna krytyka do tej pory pochodziła od zadeklarowanych krytyków Sáncheza, takich jak prezydent Kastylii-La Manchy, Emiliano García-Page , lub były prezydent Aragonii, Javier Lambán , którzy obaj kilka dni temu opowiadali się za przedterminowymi wyborami, aby zapobiec poważnemu pogorszeniu się krajowej polityki, które mogłoby podważyć szanse PSOE na terytoriach, zniechęcenie ostatecznie rozprzestrzeniło się w partii w obliczu Sáncheza zakorzenionego w zombie legislaturze, bez budżetów (ani perspektyw na ich posiadanie), w której porażki parlamentarne są liczone dziesiątkami, a zwycięstwa są prawie zawsze opłacane bardzo wysoką ceną. Nie do utrzymania sytuacja w czasie, bez względu na to, jak bardzo Sánchez, który do tej pory ograniczał się do proszenia obywateli o „przebaczenie” za zaufanie Cerdánowi, postanowił obstawać przy swoim i zapewnić, że nie będzie żadnych wyborów do 2027 roku .

Wśród tych, którzy teraz podnoszą głos przeciwko temu okopaniu się, jest socjalistyczny senator Luis Tudanca , który do lutego był szefem PSOE w Kastylii i León i dla którego „ czasami wszystko jest dokładnie takie, na jakie wygląda . I istnieje tylko jedno rozwiązanie: najpierw kraj, potem partia i na końcu my sami ”, napisał na swoim koncie X , dodając, że „PSOE zasługuje na najwyższy szacunek i najwyższą przyzwoitość ze strony wszystkich, którzy pracują dla dobra wspólnego i służby publicznej. Wstyd”, podsumował. Scenariusz, w którym „jedynym wyjściem są wybory powszechne lub wniosek o wotum nieufności”, podkreślił wczoraj Lambán .

Bardzo krytycznie wczoraj wypowiedział się również burmistrz Meridy i sekretarz generalny PSOE w tym mieście, Antonio Rodríguez Osuna , który, choć nie zaproponował przedterminowych wyborów, stwierdził, że gdyby był na miejscu Sáncheza „ zwołałbym kongres nadzwyczajny i nie zgłosiłbym swojej kandydatury ”, wyrażając „wstyd i oburzenie” znanymi faktami i podkreślając, że socjaliści „na to nie zasługują”.

Tymczasem burmistrz León , również socjalista, José Antonio Diez , ostrzegł, że sytuacja partii „jest nie do utrzymania” i wezwał do „odcięcia się od prądu teraz” i „podjęcia decyzji”, ponieważ chociaż „rząd zrobił wiele dobrych rzeczy (...), te rzeczy są niedopuszczalne i nie do przyjęcia w demokratycznym kraju i w partii, która opowiada się za zerową tolerancją dla korupcji”.

A Susana Díaz , pokonana przez Sáncheza w socjalistycznych prawyborach w 2017 r., ostrzegła, że ​​czekanie do 2027 r. z ogłoszeniem wyborów byłoby „śmiercią przez szczypanie” dla PSOE . Nie zapominając, że historyczni liderzy, tacy jak Felipe González i Alfonso Guerra , zdegradowani przez reżim Sáncheza, domagają się, aby wybory zostały ogłoszone teraz. W ubiegły czwartek, pośród sprawy Cerdána, González przypomniał, że „( Eduardo) Madina był moim kandydatem, a co więcej, nadal jest nim w moim sercu i umyśle”, odnosząc się do prawyborów PSOE, które odbyły się w 2014 r., w których Sánchez pokonał Madinę, który obecnie broni potrzeby „godnego i wzorowego” socjalizmu .

Podczas gdy wielu członków i urzędników PSOE widzi już koniec cyklu , członkowie rządu próbują zamienić dymisję Cerdána i przyszłą reorganizację kierownictwa PSOE obiecaną przez Sáncheza przed Federalnym Komitetem 4 lipca w zaporę ogniową. Wczoraj minister prezydencji, Félix Bolaños , wykluczył, że Sánchez podda się głosowaniu wotum zaufania , o co groził Sumar . Platforma kierowana przez Yolandę Díaz była letnia. Chociaż przyznała, że ​​zaufanie do PSOE jest „naruszone”, wzywając Sáncheza do „zresetowania” legislatury, broniła, że ​​PSOE działało zdecydowanie po tym, jak ujawniono udział Cerdána w spisku korupcyjnym.

Podemos jest mniej sympatyczny, mając nadzieję, że jego wyobcowanie z PSOE i Sumar stanie się paliwem wyborczym. Dla partii „ obrzydliwy schemat korupcyjny” wykracza poza Koldo, Ábalosa i Cerdána i jest teraz „przypadkiem PSOE”.

Polityczne trzęsienie ziemi postawiło również parlamentarnych sojuszników rządu w trudnej sytuacji, którzy mają trudności z uzasadnieniem swojego poparcia dla Sáncheza przed wyborcami. Dlatego też, nie chcąc zabić politycznej kury znoszącej złote jaja poprzez wymuszenie wcześniejszych wyborów, zażądali oni więcej wyjaśnień i mocnego uścisku korupcji: PNV (Baskijska Partia Nacjonalistyczna), ERC (Republikańska Partia Nacjonalistyczna), BNG (Boliwariańska Partia Nacjonalistyczna), Compromís (Komitet Lewicy), Junts (Junts), a nawet Bildu (Bildu), która domaga się, aby PSOE działało z „absolutną uczciwością w obliczu rzeczywistości, której jesteśmy świadkami w dzisiejszych czasach”.